Ustawa wprowadzać ma istotne zmiany odnoszące się do całego procesu łańcucha dostaw, który zdefiniowany został w niej jako „wszystkie etapy produkcji, niezbędne do wytwarzania produktów i świadczenia usług w Niemczech i za granicą Niemiec (produkcja, transport, usługi logistyczne)”. Tym samym pojęcie „łańcuch dostaw” obejmować będzie działania nie tylko samego niemieckiego przedsiębiorstwa, ale również te podejmowane przez jego dostawców i poddostawców z całego świata.
Podstawowym założeniem ustawy jest nałożenie na niemieckie przedsiębiorstwa i ich dostawców, obowiązków opierających się na modelu „Prevent – Detect – Respond”, co polega na: (1) wprowadzeniu działań prewencyjnych zmierzających do poprawy jakości łańcuchów dostaw, (2) wykrywaniu powstających naruszeń w łańcuchu dostaw, (3) eliminowaniu wykrytych naruszeń.
REKLAMA
Obowiązywanie ustawy
Wskazać należy, że ustawa obejmować będzie swoimi postanowieniami jedynie przedsiębiorstwa zatrudniające co najmniej 3 tys. osób (do grupy tej zaliczyć należy również wszystkich pracowników tymczasowo zatrudnionych na okres co najmniej 6 miesięcy). Od 1 stycznia 2024 r.
próg ten ma zostać obniżony do jedynie 1 tys. pracowników.
Tym samym, o ile wprowadzone ustawą zmiany w 2023 r. mogą dotykać jedynie największych przedsiębiorstw na rynku niemieckim, o tyle rozszerzenie zakresu stosowania ustawy o przedsiębiorstwa zatrudniające ponad 1 tys. pracowników może sprawić, że nowa regulacja obejmie stosunkowo dużą grupę podmiotów działających aktualnie na rynku (szczególnie, że w przypadku przedsiębiorstw należących do jednej grupy kapitałowej będą uwzględniani wszyscy pracownicy zatrudnieni w ramach grupy).
Obowiązki ustawowe – analiza ryzyka
Jak wskazano na wstępie, ustawa obejmuje działalność własną niemieckich przedsiębiorstw oraz ich dostawców i poddostawców, przy czym odpowiedzialność przedsiębiorstwa jest odpowiednio skalowalna w zależności od stopnia wpływu na kontrahenta. Tym samym ustawa nakłada obowiązki przede wszystkim na niemieckie przedsiębiorstwa oraz ich bezpośrednich dostawców, a działania podejmowane wobec dostawców pośrednich powinny być wdrażane jedynie wtedy, gdy przedsiębiorstwo uzyska „uzasadnioną wiedzę” o naruszeniach u danego dostawcy.
Najważniejszym punktem ustawy jest więc przeprowadzenie swoistego due diligence w zakresie stosowania praw człowieka oraz respektowania zasad ochrony środowiska, w ramach którego przedsiębiorstwa przeanalizują i ocenią ryzyko w swoich łańcuchach dostaw, aby następnie móc podjąć odpowiednie środki związane z zarządzeniem tym ryzykiem.
Ustawa określa m.in. następujące obsz...
