Łańcuchy dostaw w neoświecie – czy rzeczywiście czeka nas ich skrócenie?

Autorzy ci wskazują, że w 2020 r. gwałtowny wzrost zapotrzebowania na materiały medyczne związane z COVID-19 połączył się z zakłóceniami w dostawach, co spowodowało nagłe niedobory produktów ochrony osobistej, produktów niezbędnych do przeprowadzania badań czy urządzeń medycznych, takich jak respiratory. Równolegle pojawiły się zakłócenia w dostępności towarów codziennego użytku, począwszy od warzyw i jaj po środki czystości i papier toaletowy. Niedobory te zaczęły pojawiać się w nagłówkach gazet oraz w wypowiedziach polityków na całym świecie. Jak określił to Gary Gereffi: „Globalne łańcuchy dostaw stały się nagle nowym słowem kluczowym w świadomości publicznej” (Gereffi, 2020). Co ciekawe – koronawirus pokazał, jak niebezpieczne może być pełne poleganie na outsourcingu czy też koncepcji Just-in-time. Pojawiły się równocześnie dwie koncepcje: skrócenie łańcucha dostaw i przenoszenie produkcji na rynki lokalne albo dywersyfikacja dostaw i dostawców (Javorcik, 2020; Lin i Lanng, 2020).

Zakłócenia dostaw – fakty i mity

Zanim przejdziemy do analizy tez Baldwina i Freemen, warto zwrócić uwagę, że jeszcze przed „nową rzeczywistością” w opracowaniu Strategie i logistyka w warunkach kryzysu Mirosław Chaberek i Anna Trzuskawska-Grzesińska opisywali Logistyczne aspekty obrotu handlowego w sytuacjach kryzysowych gospodarki globalnej (Prace Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu nr 382, 2015). Polscy uczeni zwrócili uwagę na fakt, że „współczesne, coraz bardziej rozbudowane łańcuchy dostaw kreują potrzebę efektywnej, niezawodnej i konkurencyjnej pod względem kosztu, czasu i jakości obsługi logistycznej. Jest to oczywista, naturalna potrzeba, nabierająca szczególnego znaczenia, gdy walka konkurencyjna przesunęła się z walki pomiędzy pojedynczymi przedsiębiorstwami i produktami na konkurencję między łańcuchami dosta...